Είναι προφανές ότι ο εξαγνισμός του δολοφόνου Σάββα Ξηρού αποτελεί πλέον για κάποιους, διαρκή και επίμονη προτεραιότητα!

”ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ Ο ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ ΣΑΒΒΑ ΞΗΡΟΥ”…

…ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ”ΩΣ ΕΔΩ”…

Αίσθηση προκαλεί η είδηση ότι το Εθνικό Θέατρο ανέβασε παράσταση βασισμένη  στο βιβλίο του Σάββα Ξηρού, αλλά και στα πρακτικά της δίκης της 17Ν. Πρόκειται για το έργο με τίτλο «Ισορροπία του Nash», σε σκηνοθεσία Πηγής Δημητρακοπούλου.

Η Ομάδα Συγγενών Θυμάτων Τρομοκρατίας «ΩΣ ΕΔΩ», σε ανακοίνωσή της, εκφράζει την αντίθεσή της με το ανέβασμα της παράστασης αυτής.

Η ανακοίνωση αναφέρει:

Το Εθνικό Θέατρο αποφάσισε να ανεβάσει μια παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του Σάββα Ξηρού, φέρνοντας στο Εθνικό προσκήνιο το έργο του κατά συρροή δολοφόνου. Του καταδικασμένου τρομοκράτη. Με αυτό τον τρόπο η κεντρική Εθνική σκηνή -έστω και στην επίσης χρηματοδοτούμενη από Δημόσιους πόρους, Πειραματική της εκδοχή- δίνει την ευκαιρία στον κ. Ξηρό να κάνει Τέχνη. Να γίνει Τέχνη. Να δείξει Τέχνη. Και δι’ αυτού του τρόπου να εξαγνιστεί η τρομοκρατική πράξη. Να γίνει συμπαθής ο δολοφόνος, γιατί πάνω απ’ όλα «είναι άνθρωπος». Άνθρωπος λαλίστατος και πανταχού παρών στα ΜΜΕ, συνεντευξιαζόμενος στοχαστικά μετά την ανάδειξή του σε «κομβικό κέντρο ανάλυσης αξιακών συστημάτων» από την σκηνοθέτιδα. Μεγάλη ευκαιρία και σημαντικό δώρο που δίδεται στον κ. Ξηρό να βγει στη σκηνή της επικαιρότητας.

Και μεθοδεύεται με συστηματικό τρόπο γιατί έχει συγκεκριμένο στόχο. Την απελευθέρωσή του όχι μόνο από την φυλακή, αλλά και από το ένοχο στίγμα του δολοφόνου. Και η διαδικασία αυτή γίνεται πράξη με τις παλιές καλές μεθόδους της ιδεολογικοποίησης της επιλογής να δολοφονείς αθώους. Έτσι έκαναν και οι Ναζί. Έτσι έκαναν και οι Σταλινικοί. Έτσι καλύπτει ο φασισμός τις επιλογές του.

Στο ΩΣ ΕΔΩ πολεμάμε χρόνια τώρα για τα αυτονόητα. Έχουμε κουραστεί. Πολύ. Έχουμε κουραστεί να υπερασπιζόμαστε το προφανές δικαίωμα στη ζωή, στη Δημοκρατία. Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε τους ανθρώπους μας να δολοφονούνται ξανά και ξανά και ξανά. Έχουμε κουραστεί από την «ηρωοποίηση» μιας χούφτας ακριβοπληρωμένων δολοφόνων. Δεν είναι πως θα σταματήσουμε να αντιδρούμε. Αυτή είναι η κατάρα μας. Αλλά λίγη αυτοσυγκράτηση: «Κι αν δεν έχετε το θάρρος της αντίδρασης, ας έχετε τουλάχιστον το θάρρος της σιωπής».