Στοιχειωμένο για πάντα το κοινό περί δικαίου αίσθημα για το «βρώμικο» ’99

Toυ Απόστολου Σκουμπούρη

  • Στοιχειωμένο για πάντα το κοινό περί δικαίου αίσθημα για το «βρώμικο» ’99

Να λοιπόν που σχεδόν 17 χρόνια από το «βρώμικο» ’99 και την χρηματιστηριακή πυραμίδα ψεύτικων αποδόσεων που εγκλώβισε 1,5 Έλληνες, η ελληνική δικαιοσύνη με αναιρέσεις, εφέσεις, αναμοχλεύσεις και νέες διαδικασίες, δείχνει να ομολογεί – με τον τρόπο της – ότι ουσιαστική αποκατάσταση του κοινού περί δικαίου αισθήματος, δεν έχει γίνει!

Την περασμένη Πέμπτη το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή την αίτηση του αντεισαγγελέα του Ανώτατου Δικαστηρίου κ. Χαρ. Βουρλιώτη, ο οποίος είχε προτείνει να αναιρεθεί η ομόφωνη αθωωτική απόφαση του Εφετείου. Έτσι, στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων θα καθίσουν και πάλι 36 πρόσωπα που φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση με τις μετοχές φούσκες του Χρηματιστηρίου!
Οι αρεοπαγίτες, έκριναν ότι η επίμαχη απόφαση του εφετείου «δεν έχει πλήρη και εμπεριστατωμένη αιτιολογία όπως απαιτεί το Σύνταγμα και η ποινική νομοθεσία και για το λόγο αυτό την αναίρεσαν».
Υπενθυμίζεται ότι μεταξύ των 36 προσώπων είναι επιχειρηματίες, επενδυτές, χρηματιστές, ακόμα και εφοπλιστές που φέρονταν να συνέργησαν στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου με τις «μετοχές-φούσκες» του 1999 και αντιμετωπίζουν τα κακουργήματα της απάτης και του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος!

Να λοιπόν που 17 χρόνια μετά τη «φούσκα» του ’99, η ελληνική δικαιοσύνη δείχνει να διέπεται από ενοχές, συμπλέγματα και κυρίως σύγχυση για εκείνη τη… σκοτεινή εποχή, παρόμοια με αυτά που έχει η κοινωνία και όσοι εμπλέχτηκαν – έστω και ως «θύματα» – με εκείνη την ιστορία.
Η χώρα και οι επενδυτές εξακολουθούν να παραμένουν θεατές σ’ ένα δικαστικό… θέατρο αθωώσεων, ήπιων ποινών, αναιρέσεων, εφέσεων και μιας a la cart αναμόχλευσης, χωρίς όμως πραγματική ουσία!

Σχεδόν 17 χρόνια μετά τη «φούσκα» του χρηματιστηρίου, το… βρώμικο ’99 εξακολουθεί να στοιχειώνει μνήμες, συνειδήσεις, ζωές και θεσμούς. Κυρίως όμως, στοιχειώνει – και θα στοιχειώνει για πάντα – το κοινό περί δικαίου αίσθημα σε μια χώρα που ένας σημαντικός λόγος της πολιτικής και οικονομικής χρεοκοπίας ήταν και η μνημειώδης εγκαθιδρυμένη – σχεδόν «θεσμική» – ατιμωρησία σε όλα τα επίπεδα!

Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 και εντεύθεν η ιστορία με τις φούσκες του ’99 έχει «παρελάσει» πολλάκις από ελληνικά δικαστήρια, εφετεία και εισαγγελίες. Ποινές, καταδίκες, αναιρέσεις, αθωώσεις, ξανά εφέσεις, ξανά καταδίκες, νέες δικάσιμες, νέες ακροαματικές διαδικασίες κ.ο.κ.

Έχουν βγει καταδικαστικές αποφάσεις που μετά αναιρέθηκαν, όπως έχουν βγει και αθωωτικές αποφάσεις που επίσης μετά αναιρέθηκαν! Κορυφαίοι νομικοί βρίσκονται σε… σύγχυση για την ιστορία του ’99. Μια ολόκληρη χώρα δεν μπορεί να τακτοποιήσει, έστω και νομικά, έστω και κατόπιν εορτής, έστω και στοιχειωδώς ένα ζήτημα που έχει αφήσει ανεξίτηλα βαθιά σκιά στη νεότερη ιστορία του τόπου…

  • Το στοιχειό του ’99 είναι εδώ…

Το… στοιχειό του ’99 είναι εδώ! Είναι σαν το δολοφόνο που έχει αποφασίσει να κρατήσει μια για πάντα το μυστικό βαθιά κρυμμένο μέσα του, όμως κάτι τον τρώει, κάτι τον βασανίζει και δεν μπορεί – ποτέ στην υπόλοιπη ζωή του – να ησυχάσει και να λυτρωθεί. Έτσι και η κοινή γνώμη – συνείδηση της χώρας για το συγκεκριμένο ζήτημα. Όλοι πιστεύουν ότι έχει υπάρξει έγκλημα και μάλιστα μνημειώδες.

Την ίδια στιγμή όμως, οι ίδιοι άνθρωποι, ακόμη και οι εμπλεκόμενοι στις διαδικασίες αναμόχλευσης του σκανδάλου, ακόμη και αυτοί που είναι εντεταλμένοι για τις ανακρίσεις, βαθιά μέσα τους πιστεύουν ότι δεν πρόκειται να βρεθεί άκρη ποτέ. Είναι κοινό μυστικό ότι ξανά μια από τα ίδια θα έχουμε, η υπόθεση θα κλείσει πάλι για να ξανανοίξει εκ νέου στο απώτερο μέλλον κ.ο.κ. Ξανά όμως, ο μύθος θα συντηρείται για να δείχνει ότι το σώμα μπορεί να… επιβιώσει, όμως η σωτηρία της (επενδυτικής ή όχι) ψυχής είναι πραγματικά πολύ δύσκολο πράγμα.

Είτε επενδυτές, είτε πολιτικοί, είτε δικαστικοί, όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να βρεθεί «άκρη» για ότι έγινε το ’99. Απλώς, όλες οι αναιρέσεις, οι ακροαματικές διαδικασίες, οι εκδικάσεις και οι εφέσεις είναι μια (λανθάνουσα ίσως) προσπάθεια όλων όσων εμπλέχτηκαν ή όλων όσων έχουν την ευθύνη απονομής δικαιοσύνης, να απαλύνουν την ψυχή τους.